Karaya vurmuş bir sandal gibiyim. Artık gücüm yok. Hiçbir şeye önem vermiyorum. Tükendim. Köşemde ölümü bekliyorum adeta. İnsanların entrikalarından bana ne? Artık n'aparsanız yapın, asla canımı acıtamazsınız. Ümit etmeyi de, ağlamayı da, hayal kurmayı da bıraktım. Sizin tuzaklarınıza düşmeyeceğim, zerre kadar değer vermiyorum hiçbirinize.
Artık gün batımlarında göz yaşlarında boğulmak yok.
18 Nisan 2009 Cumartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder